Pizza Margherita, η πίτσα της Βασίλισσας ή πίτσα Ναπολιτάνα. Αφού έχει τέτοια γαλαζοαίματη καταγωγή σίγουρα θα είναι η αγαπημένη πολλών και η πιο νόστιμη! Με υλικά άσπρα, κόκκινα, πράσινα, που παραπέμπουν χρωματικά στην "Tricolore" και με μια κατακόκκινη σπιτική σάλτσα τομάτας οι γεύσεις στήνουν χορό.
Πέρα από την ελαφρώς αστεία εισαγωγή, αυτή η πίτσα έχει λεπτές και εκλεπτυσμένες γεύσεις και τα υλικά της συνδυάζονται τόσο τέλεια μεταξύ τους, που δεν επισκιάζει το ένα τη γευστική παρουσία του άλλου.
Η ζύμη που σας προτείνω να χρησιμοποιήσετε έχει πολύ καλά αποτελέσματα και η παραμονή της στην κατάψυξη για λίγο καιρό την ωριμάζει και την κάνει ακόμα πιο νόστιμη.
Δική σας η "Βασίλισσα"!
Πέρα από την ελαφρώς αστεία εισαγωγή, αυτή η πίτσα έχει λεπτές και εκλεπτυσμένες γεύσεις και τα υλικά της συνδυάζονται τόσο τέλεια μεταξύ τους, που δεν επισκιάζει το ένα τη γευστική παρουσία του άλλου.
Η ζύμη που σας προτείνω να χρησιμοποιήσετε έχει πολύ καλά αποτελέσματα και η παραμονή της στην κατάψυξη για λίγο καιρό την ωριμάζει και την κάνει ακόμα πιο νόστιμη.
Δική σας η "Βασίλισσα"!
| εργασία: 30′ | χρόνος: 1h:00′ | εύκολο: |
Η Ιστορία της Pizza
«… Πρέπει όμως να περιμένουμε τον 18ο αιώνα για να έχουμε την πρώτη πίτσα με ντομάτα.
Όπως και να'χει όμως η ημερομηνία σύμβολο της πίτσας είναι όταν ανακαλύφθηκε η πίτσα μαργαρίτα το 1889. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε το επεισόδιο από το οποίο πήρε το όνομά της, αυτή η πίτσα.Το 1889 ο βασιλιάς Ουμπέρτο ο Α′ με τη βασίλισσα Μαργαρίτα επισκέφτηκαν τη Νάπολη. Η βασίλισσα ήταν περίεργη για την πίτσα, που δεν είχε φάει ποτέ αλλά είχε ακούσει για αυτήν∙ έτσι κάλεσε στο παλάτι τον πιο διάσημο παρασκευαστή πίτσας στη Νάπολη. Ο παρασκευαστής ετοίμασε μερικές πίτσες ανάμεσα στις οποίες μία με μοτσαρέλλα, ντομάτα και βασιλικό δ.λ.δ. τα χρώματα της ιταλικής σημαίας. Αυτή η πίτσα ενθουσίασε ιδιαίτερα τη βασίλισσα Μαργαρίτα κι έτσι ο παρασκευαστής της πίτσας της έδωσε το όνομα Μαργαρίτα προς τιμήν της βασίλισσας.
Στις μέρες μας η πίτσα είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο ως αυθεντικός αντιπρόσωπος της γαστρονομικής ιταλικής κουλτούρας, συνώνυμο της Μεσογειακής Διατροφής».
Υλικά (2 ατομικές πίτσες)
|
Για τη σάλτσα της βάσης της πίτσας ετοιμάζουμε αρχικά τη σπιτική σως τομάτας. Σε τηγάνι κι επάνω σε μέτρια φωτιά ρίχνουμε το λάδι (κρεμμύδι προαιρετικά) και τις πολτοποιημένες τομάτες να τσιγαριστούν και στη συνέχεια να βράσουν με τους χυμούς τους. |
Όσο η σάλτσα τομάτας μαγειρεύεται την ανακατεύουμε κατά διαστήματα, προσθέτοντας τη ρίγανη, το σκόρδο σε σκόνη, το αλάτι και το πιπέρι. Δεν προσθέτουμε νερό. |
Αφήνουμε να εξατμιστούν οι χυμοί των τοματών και να μείνουν με το λάδι τους. Προς το τέλος του μαγειρέματος, όταν θα έχει μειωθεί ο όγκος τους, προσθέτουμε λίγα φύλλα βασιλικού. Ανακατεύουμε και αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει η σάλτσα. |
Επάνω σε επιφάνεια κοπής τεμαχίζουμε τις μπάλες μοτσαρέλλας σε φέτες και κόβουμε τα τοματίνια στα δυο. |
Ανοίγουμε τη μπάλα ζύμης, με την παλάμη μας ή με μικρό πλάστη, σε δυο δίσκους Ø20-22cm επάνω σε αντικολλητικό χαρτί και μέσα σε ρηχό ταψί φούρνου. Αδειάζουμε 2 κουταλιές σπιτικής σάλτσας και την απλώνουμε με τη ράχη του κουταλιού σχεδόν μέχρι την περίμετρο της ζύμης. |
Από πάνω τοποθετούμε τις 5-6 φέτες μοτσαρέλλας και στα ενδιάμεσα κενά τα μισά κομμένα τοματίνια με την κομμένη πλευρά προς τα επάνω. |
Προσθέτουμε και λίγα φύλλα φρέσκου βασιλικού, αλατοπιπερώνουμε και πασπαλίζουμε με τριμμένη παρμεζάνα. |
Ψήνουμε στους 200°C στην κάτω σχάρα του φούρνου για ~20′ ή μέχρι να ψηθούν οι πίτσες από πάνω κι από κάτω, να έχει λιώσει η μοτσαρέλλα και να έχει χρυσίσει. |
