Πίτες εξαιρετικές, που στην επιφάνειά τους ρέει το μέλι άφθονο. Χρειαζόμαστε τοπικά, αγνά, Κρητικά προϊόντα για να δημιουργήσουμε αυτές τις παραδοσιακές λεπτές πίτες τηγανιού, τις πάντα ιδιόμορφες και πεντανόστιμες.
Αλεύρι, ρακή, μυζήθρα (ανθότυρος) και μέλι είναι τα κύρια συστατικά τους. Φτιάχνονται εύκολα, τηρώντας κάποιες παραμέτρους, οι οποίες υπάρχουν στα παράθυρα των tips στο τέλος. Και βεβαίως, για να μην ξεχνιόμαστε, η κρητική ρακή είναι το συνοδευτικό τους για το, εκ των ων ουκ άνευ, τής απόλαυσής τους.
Δικές σας!
Αλεύρι, ρακή, μυζήθρα (ανθότυρος) και μέλι είναι τα κύρια συστατικά τους. Φτιάχνονται εύκολα, τηρώντας κάποιες παραμέτρους, οι οποίες υπάρχουν στα παράθυρα των tips στο τέλος. Και βεβαίως, για να μην ξεχνιόμαστε, η κρητική ρακή είναι το συνοδευτικό τους για το, εκ των ων ουκ άνευ, τής απόλαυσής τους.
Δικές σας!
| εργασία: 1h:00′ | χρόνος: 1h:00′ | εύκολο: |
Σφακιά
Τα Σφακιά είναι μια ορεινή περιοχή στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού της Κρήτης, στην Περιφερειακή Ενότητα του Νομού Χανίων. Θεωρείται ότι είναι ένα από τα λίγα μέρη στην Ελλάδα που δεν έχουν ποτέ καταληφθεί πλήρως από ξένες δυνάμεις. Στην απογραφή πληθυσμού του 2011 κατεγράφησαν 1.889 κάτοικοι, οι οποίοι ζουν σε μια έκταση γης 467,58km². Τα Σφακιά είναι ένας από τους μεγαλύτερους και λιγότερο πυκνοκατοικημένους δήμους της Κρήτης. Η ετυμολογία του ονόματος τους αμφισβητείται. Σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία, αναφέρεται στο ανώμαλο έδαφος της περιοχής, που απορρέει από την αρχαία ελληνική λέξη σφαξ, που σημαίνει χάσμα της γης ή φαράγγι.Ο δρόμος από την πόλη των Χανίων για τα Σφακιά διασχίζει το νησί από Βορρά προς Νότο, μέσα από το χωριό των Βρυσών. Από το χωριό αυτό η ανηφορική διαδρομή περνά μέσα από τα Λευκά Όρη και καταλήγει, κατηφορίζοντας, στη Χώρα Σφακίων στο Λιβυκό Πέλαγος. Στα μισά του δρόμου από τις Βρύσες μέχρι τη Χώρα Σφακίων είναι το εύφορο οροπέδιο του Ασκύφου, που περιβάλλεται από ψηλές βουνοκορφές. Από εδώ μέχρι τη Χώρα Σφακίων η διαδρομή είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Ο δρόμος αγκαλιάζει τη δυτική πλαγιά του φαραγγιού της Ίμπρου με εκπληκτική θέα. Μια άλλη γραφική διαδρομή είναι αυτή που οδηγεί από το Καψοδάσος προς το οροπέδιο του Καλλικράτη, βορειοανατολικά της Χώρας Σφακίων.
Ένα μέρος φυσικής ομορφιάς, η οποία παραμένει ανέγγιχτη από τον μαζικό τουρισμό της βόρειας ακτής. Οι πιο τολμηροί επισκέπτες μπορούν να ακολουθήσουν το ευρωπαϊκό μονοπάτι πεζοπορίας Ε4, το οποίο διασχίζει την Κρήτη μέσα από τα βουνά των Σφακίων. Κάποια παραθαλάσσια χωριά δεν συνδέονται με έναν παραλιακό δρόμο, αλλά αυτό γίνεται με ferry boats. Απέναντι από τη Χώρα Σφακίων είναι το νοτιότερο άκρο της Ελλάδος, το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, η νήσος Γαύδος.
source
Υλικά (10 πίτες)
|
Θρυμματίζουμε πολύ καλά τον ανθότυρο και τον αλατίζουμε με ½ κουταλάκι αλάτι. |
Σε μπωλ βάζουμε το αλεύρι, ½ κουταλάκι αλάτι, το λάδι και τη ρακή. Ρίχνουμε και το χλιαρό νερό σταδιακά και αρχίζουμε να ζυμώνουμε το μείγμα. |
Ζυμώνουμε πολύ καλά μια ζύμη υγρή, μαλακή, ελαστική, η οποία δεν θα κολλά στα χέρια. Περίπου 10′. Τη σκεπάζουμε με μια πετσέτα μέχρι να ετοιμάσουμε τον θρυμματισμένο ανθότυρο. |
Παίρνουμε στη χούφτα μας μια γερή κουταλιά από τον ανθότυρο και τον πλάθουμε σε μπαλάκια. Τα ακουμπάμε σε επιφάνεια σιλικόνης ή αντικολλητικού χαρτιού. Φτιάχνουμε 10 μπαλάκια.
|
Παίρνουμε κομμάτια από τη ζύμη κατά τα ⅔ μεγαλύτερη από τα μπαλάκια του ανθότυρου. Την ισομοιράζουμε σε 10 μπαλάκια. |
Πιέζουμε κάθε μπαλάκι, με το χέρι μας ή με τον πλάστη, ώστε να δημιουργηθεί ένα πεπλατυσμένο δισκάκι όσο το πιατάκι του ελληνικού καφέ. Μέσα σε κάθε δισκάκι ζύμης τοποθετούμε μια μπαλίτσα ανθότυρου. |
Περικλείουμε τον ανθότυρο, σκεπάζοντάς τον με τη ζύμη, σαν ένα κλειστό πουγκάκι. Ακουμπάμε την μπάλα επάνω στην επιφάνεια εργασίας (αντικολλητική ή αλευρωμένη) με την ένωση προς τα κάτω. |
Με το χέρι πιέζουμε ελαφρώς κάθε μπαλάκι να πλατύνει. Mε τον πλάστη και με πολύ προσεκτικές κινήσεις πλάθουμε ένα στρογγυλό δίσκο ∼18cm. |
Ανοίγουμε την πίτα όσο πιο λεπτή γίνεται, σταδιακά και με επιμέλεια για να μπορεί η ελαστική ζύμη να απλωθεί χωρίς να βγει έξω το τυρί. |
Όταν έχουμε τελειώσει με όλες τις πίτες, βάζουμε ελάχιστο λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι και με ένα χαρτί κουζίνας το σκουπίζουμε, απλώνοντάς το σε όλο το τηγάνι και τηγανίζουμε μια-μια ή δυο-δυο τις σφακιανές πίτες. |
Τις αφήνουμε να ροδοκοκκινίσουν από τη μια πλευρά και τις γυρίζουμε κι από την άλλη για 2′-3′. Σερβίρονται και καταναλώνονται ζεστές περιχυμένες με πολύ μέλι και καβουρντισμένο κουκουνάρι. |
Είναι στη δική μας επιλογή αν θέλουμε να τις τηγανίσουμε σε περισσότερο ελαιόλαδο. Με αυτόν τον τρόπο γίνονται σίγουρα νοστιμότερες.
Πριν τηγανιστούν μπορούν να αποθηκευτούν στην κατάψυξη διαχωρισμένες μεταξύ τους με αντικολλητικό χαρτί. Έτσι διατηρούνται για 2 μήνες.
Ο ανθότυρος★ ή το ανθότυρο ως προϊόν φρέσκο και όχι αποξήρανσης περιέχει υψηλό ποσοστό υγρασίας, η οποία κυμαίνεται από 58-75%. Για τις σφακιανές πίτες πρέπει να είναι καλά στραγγισμένος από τα νερά του για να μην τρυπάει το φύλλο κατά το τηγάνισμα. Για να τα απομακρύνουμε, λοιπόν, τον τυλίγουμε με χαρτί κουζίνας και τον ακουμπάμε επάνω σε μια στοίβα εφημερίδες 1-2 ώρες πριν.
